تنهای تنها

از تاک ویلی (1) تا بلاح (2) و حتی فراتر از آن ، بسیاری از محققان آمریکایی تأکید دارند به موضوع فردگرایی می بایست توجه بیشتری کرد. درفرهنگ رایج سینما و تلویزیون ، فرد خودمختار بدین گونه مشخص می شود که ، عصیانگری است علیه سیستم یا مصرف کننده ای است خودخواه از محصولات و خدمات بی پایان با شخصیتی عیب جو! از سوی دیگر تبلیغاتی وجود دارد که می گوید ما به عنوان افرادی مستقل چقدر مهم و دارای ارزش هستیم . در ورای این تصور به ظاهر مثبت برخی از فردگرایان در روابط شخصی و زندگی خصوصی خود نسبت به مسایلی مانند: تنهایی ، افسردگی ، بی اعتباری و بی نتیجه بودن این جریان ابراز نگرانی می کنند. با این وجود همین افراد در هر جایی که هستند به مسأله فکر و عملاً برای آن فعالیت می کنند. آموزش های اخلاقی در مدارس عمومی آمریکا نسبت به این عقیده که : فردگرایی نشان بارز فرهنگ آمریکایی است عکس العملی نشان نمی دهند و ظاهراً تمایل چندانی برای زدودن این طرز تفکر وجود ندارد. مطالعات اخیر آقای جیمز دیوسون هانتر(3) درخصوص تعلیمات اخلاقی در آمریکا نیز مؤید این مطلب است . آقای هانتر آموزش های اخلاقی درمدارس عمومی آمریکا را در سه رویکرد دسته بندی می کند. نئوکلاسیکی (4)،اشتراک گرایانه (5) و روان شناختی (6) و تأکید دارد که هر سه رویکردغیرمذهبی هستند. وضعیت نئوکلاسیکی مشابه آن دسته از قوانین و تئوری های قرون اولیه است که سعی در حفظ ارزش های اخلاقی وحیثیتی جهان را داشتند.